Eenzaamheid kan omschreven worden als het subjectief ervaren van een onplezierig of ontoelaatbaar gemis aan (kwaliteit van) bepaalde relaties (De Jong Gierveld, Tilburg, 2007). Dit is niet gelijk aan sociaal isolement dat een objectieve maat is voor de grootte van het sociale netwerk (het aantal sociale contacten).
Weiss beschreef in 1973 het onderscheid in emotionele en sociale eenzaamheid.
Emotionele eenzaamheid ontstaat bij het subjectief ervaren van een sterk gemis rond de afwezigheid van een intieme relatie, een emotioneel hechte band met een partner of een hartsvriendin. In principe kan deze vorm van eenzaamheid alleen opgelost worden door het aangaan van een nieuwe emotioneel hechte band.
Sociale eenzaamheid is gekoppeld aan het subjectief ervaren gemis van betekenisvolle relaties met een bredere groep van mensen om je heen, zoals kennissen, buurtgenoten, mensen met dezelfde belangstelling, mensen om samen een hobby uit te voeren.
Deze vorm van eenzaamheid kan zich voordoen na bijvoorbeeld een verhuizing. Een intieme partnerrelatie kan deze vorm van eenzaamheid niet opheffen (De Jong Gierveld, Tilburg, 2007).
