Naar incontinentie moet actief gevraagd worden omdat patiënten dit uit schaamte of uit overtuiging dat er geen behandeling mogelijk is niet zelf zullen aankaarten.

In het gesprek dienen type, hoeveelheid urineverlies en de gevolgen van de incontinentie duidelijk te worden. Symptomen van aandrang en lekkage bij drukverhogende momenten zijn redelijk sensitief en specifiek voor respectievelijk urge en stress incontinentie.

Bijkomende klachten zoals prolaps, dysurie, obstipatie, maar ook vocht inname, medicatie en voorgeschiedenis zijn essentieel voor een verklaring van de incontinentie. Bij lichamelijk onderzoek wordt het abdomen, urogenitale gebied, neurologische functies en de vullingsstatus onderzocht.

(zie voor volledig overzicht bijlage 1).