Het risico op osteoporose is afhankelijk van verschillende factoren. Door het bepalen van risicofactoren kan bepaald worden welke personen in aanmerking komen voor een botdichtheidmeting. Echter, botdichtheid is niet het enige behandelcriterium: er zijn een aantal risicofactoren die het risico op fracturen verhogen, deels onafhankelijk van de botdichtheid. Bij de risicofactoren moet onderscheid worden gemaakt tussen factoren met een hoge prevalentie die het risico op fracturen matig of sterk verhogen (bijvoorbeeld heupfractuur bij de moeder) en factoren met een lage prevalentie die het fractuurrisico sterk verhogen (bijvoorbeeld corticosteroïdgebruik en orgaantransplantatie). Risicofactoren met een hoge prevalentie zijn vooral van belang voor de eerste lijn, terwijl de tweede lijn vooral te maken zal hebben met risicofactoren met een lage prevalentie. Om tot de diagnose ‘osteoporose’ te komen, staan er verschillende diagnostische methoden ter beschikking: anamnese, lichamelijk onderzoek, laboratoriumonderzoek, röntgenonderzoek en botdichtheidmeting. Een uitgebreide beschrijving van risicofactoren is te vinden bij screenen en diagnostiek.